LA TRADEZERTA KOMERCISTO Por nova vojaĝo mi devas foriri min premas la kaĝo de l’ sufoka sun’ nur tia penado al mi donas panon senfina kuraĝo vestas min per blu’. Ĉie ondas la pejzaĝ’ serpentanta karavan’ rampas laŭ la dunorand’ ardas vento ĉe l’ vizaĝ’ mankas rokoj tie ĉi sed aperas en la kor’ ŝtoniĝinta vivovol’ polurita de la sabl’. La odoro de l’ vesper’ krudajn pensojn prenas for ektendumas ni ĉirkaŭ dolĉa fajr’ ĝis la steloj de l’ dezert’ supreniras la fajrer’ lulas nin la lun’ per fabela kant’. La suno leviĝas jam super la tendoj la frosto varmiĝas bruo vekas min “Ek! Homoj ni iru!” alvokas nin voĉo “Ni ĉiuj pretiĝu; ne atendu plu!”. Ni alvenas al oaz’ post la horoj de l’ mate no malvarmeta akvotas’ kaj kunmanĝo revivigas nin. Sube de ombranta palm' en revado mi perdiĝas tra la fingroj sabloflu’ tempo flugas for el mia man’. Ĉie ondas la pejzaĝ’ serpentanta karavan’ rampas laŭ la dunorand’ ardas vento ĉe l’ vizaĝ’ mankas rokoj tie ĉi sed aperas en la kor’ ŝtoniĝinta vivovol’ polurita de la sabl’. La foir’ aperas nun plena de ĝoj’ kaj de lum’ spicojn portis ni riĉajn je parfum’. Tre multfoje dum la viv’ ripetiĝos ĉi vojaĝ’ nur haltigos ĝin fora vojofin’.

IL MERCANTE DEL DESERTO Per un altro viaggio io devo partire del sole ogni raggio pesa su di me ma questa fatica mi porterà pane ti invoco, coraggio, vestimi di blu. Il paesaggio è una marea e la carovana va striscia sulle dune e poi brucia il vento in faccia a noi non ci sono rocce ma dentro al cuore appare già una ferrea volontà che la sabbia limerà. La serata ha un gusto che i pensieri porta via ci accampiamo qui fuoco scaldaci le scintille salgono fino al cielo che lassù col suo canto poi ci addormenterà. Il sole si alza fin sopra le tende si stempera il gelo risvegliandoci "Su, non indugiamo!" si leva una voce “Partiamo, fratelli; è già tempo ormai". Arriviamo all'oasi è finita la mattina acqua fresca e cibo e noi riprendiamo come a vivere. Sotto questa palma io sto inseguendo sogni vaghi fra le dita sabbia che come il tempo scorre e vola via. Il paesaggio è una marea e la carovana va striscia sulle dune e poi brucia il vento in faccia a noi non ci sono rocce ma dentro al cuore appare già una ferrea volontà che la sabbia limerà. Ora eccoci al bazar che di luce pieno è spezie abbiamo qui profumate assai. Molte volte in vita mia questo viaggio rifarò si interromperà quando, non si sa.

TRADER ACROSS THE DESERT On a new journey I must set off round me pressing the stifling sun only such labour gives me bread to eat relentless courage clothes me in blue. All around, a world of waves the winding caravan creeps along the dune-edge, wind burning on my face no rocks here but in the heart appears a stony will to live burnished by the sand. The scent of evening dispels base thoughts we set up camp around a gentle fire to the desert stars the sparks ascend the moon lulls us with a bedtime ballad. The sun rises already over the tents the frost melts away noise wakes me “Up! Let’s go, lads!” a voice hails us "Let's get sorted; no hanging about!". We come to an oasis after the hours of morning a cool cup of water and a bite to eat revive us. Under a shady palm I'm lost in dreams through my fingers trickles sand time slips from my hand. All around, a world of waves the winding caravan creeps along the dune-edge, wind burning on my face no rocks here but in the heart appears a stony will to live burnished by the sand. Now the fair appears full of joy and light we have brought spices rich with perfume. So often in our lives we make this journey it finishes only at the distant road's end.